लाघवी सौंदर्य पाहूनी
मनात उठती मधुर तरंग,
काया तुझी कोमल इतकी की
पाहूनी होतो मी तर दंग
भुरळ पाडूनी हृदयी माझ्या
बसली तू गं घट्ट अशी की,
देहभान मी विसरूनी गेलो
तुझाच होऊन बसलो गं मी
तुझ्यात गुंतून गेलो तर मी
सारे काही विसरून जाईल,
तुझ्या प्रितीने ओथंबलेल्या
प्रेमसागरी डुंबून जाईल
त्या सागरी डुंबायाचे
स्वप्न पाहतो क्षणाक्षणाला,
स्वप्नसुंदरी तू माझी गं
तुझी आस माझ्या हृदयाला
दे होकार तू मजला आता
तू माझ्या मनमंदिरात गं,
डुंबून जाऊ दोघेही मग
प्रितीच्या सागरात गं
✒ K. Satish
No comments:
Post a Comment